Het beloofde รฉรฉn van de )voorlopig) laatste zonnige winterdagen te worden, dus trok ik donderdag 11 januari mijn wandelschoenen aan voor een nieuwe etappe van Ontmoet de Achterhoek. Namelijk die van Harfsen naar Laren. Mijn auto parkeerde ik in het centrum van Laren waar ik de bus nam (keurig op tijd) naar Harfsen. Mijn medereizigers voornamelijk studenten, zoals meestal. Ik kom zelden andere wandelaars tegen in de bus.
Het dorp Harfsen lag aan een oude Hessenweg naar Deventer. Het cafรฉ van Nijenhuis (nu leegstaand zalencentrum Buitenlust) was de tramhalte. Tot 29 maart 1945 reed hier de stoomtrein vanuit Deventer langs (naar Borculo). De rit vanuit Deventer naar Harfsen duurde bijna drie kwartier. Dat was in ieder geval al een verbetering ten opzichte van de wandeltocht die een kleine โdrie uur gaansโ was. Op het kleine dorpspleintje van Harfsen nam ik even de tijd voor een paar fotoโs, zoals van de prachtige historische handwijzer.
Achter het plein ligt Ons Gebouw, geopend in 1951 en dienst doende als protestantse kerk. Naast het gebouw staat een houten stellage waarin de kerkklokken zijn opgehangen, de klokkenstoel. Door het inzamelen van geld door de leden van muziekvereniging Soli Deo Gloria kon deze luifeldak klokkenstoel gebouwd worden. De lantaarnpalen langs de Lochemseweg hebben dezelfde v-vorm als het luifeldak. Voordat ik de volgende afslag nam, viel me iets op aan het huis op de andere hoek. Een gevelsteen met een kreeft, voorzien van de tekst โAl mar por salโ (naar de zee voor zout). Het maakte me meteen nieuwsgierig naar de (oorspronkelijke) bewoners. Zouden ze iets met de zee hebben gehad?
Het bord met de naam Allemansgeest heeft ook met een huis te maken. Naar het schijnt een vroegere boerderij van Dirck Almans op oude cultuurgrond achter de duinen (geestgronden, vandaar plaatsnamen als Oestgeest). De vakantievilla die er nu staat (niet te zien vanaf het Klompenpad) is gebouwd in 1952 voor een Rotterdamse familie. Het bord is gemaakt door een kunstenaar uit Gorssel en verwijst onder andere naar Rotterdam, waar de familie vandaan komt. De hele geschiedenis van het huis is te lezen op Facebook bij Harfsen in woord en beeld.
Veel sneller dan voorspeld trok de blauwe lucht weg en werd door zon belemmerd door een dik wolkendek. Het werd zelfs mistig! Gelukkig was ik goed warm aangekleed. In mijn rugzak behalve mijn camera ook een thermosfles koffie en twee verse bolletjes met eigengemaakte humus. Wandelen op een doordeweekse dag is zalig, de hele Achterhoek leek verlaten! Slechts een enkele keer kwam ik iemand tegen. Volop genieten dus van de rust en ruimte.
Harfsen heeft overigens een prachtige legende: het verhaal van de Piperomp”. Omstreeks 1813 zou een baron met zijn koets en paarden achtervolgd worden door Kozakken te paard. De baron die op de vlucht sloeg en alles deed om te ontkomen, kwam in het moeras in het Harfsense Broek terecht. Hier zakte hij koets en al in weg. Nooit werd er iets van hem teruggevonden, behalve een kapotte pijp (‘la pipe est rompรฉ’). Omdat dit tijdens de Franse bezetting was werd de kapotte pijp de โpiperompโ genoemd en zo is het verhaal eeuwen doorverteld. Die naam verwijst overigens ook naar het geluid van de roerdomp, een moerasvogel, die vroeger veel in het Harfsense Broek voorkwam. Op onderstaande pagina lees je het verhaal:
https://www.plaatselijkbelangharfsen.nl/wp-content/uploads/Piperomp-Harfsen.pdf
Beroemdheden heeft Harfsen ook, de Drie Vrouwleu uut den Achterhook. Vanaf eind jaren โ80 gaven de drie vrouwen dialectvoorstellingen in de wijde regio rondom Harfsen. Zo hebben zij honderden optredens gegeven waaronder met Albert Mol, Jos Brink en zijn man Frank Sanders. Weer zoiets moois aan de Achterhoekse streek, al die toneelverenigingen die de meest hilarische en ontroerende voorstellingen op de bรผhne brengen.
Bij natuurcamping de Vrolijk nam ik even een kijkje aan het water. Wat een prachtige plek om te kamperen! Ook om even een broodje te eten met wat warme koffie erbij. Al wandelend en genietend liep ik Landgoed het Oolde op. Bij een ondergelopen weiland had een eenzame schaatser het hele ijs voor zichzelf. Bij Kasteel Oolde vindt de laatste jaren het festival Maรฑana Maรฑana plaats, iets waar ik altijd graag heen ga. Meester Heuvel beschrijft vol passie zijn Oolde in Oud-Achterhoeksch Boerenleven (Oolde, mijn Oolde). Als hij nu toch eens kon rondwandelen op het festivalterrein..
Dat ook in Laren de inwoners nauw betrokken zijn, blijkt wel uit het dorpsplan Alles dreiโjt um Laorne dat de inwoners zelf maakten. Op de een of andere manier had ik dorp minder hecht ingeschat, misschien omdat ik het op gelijke voet zette met het Gooische Laren. Ondanks het ontbreken van het winterzonnetje was het weer een heerlijke wandeling. Mooi Achterhoek, ik kijk uit naar mijn volgende etappe van Harfsen naar Epse.
Klomptgoed 