Februari 2024, de 29e. Op deze bijzondere dag een nieuwe etappe van Ontmoet de Achterhoek gewandeld. Mijn opleiding zit er op. Na 14 maanden studeren, verslagen schrijven en veel zelfreflectie heb ik het diploma Gespecialiseerd Verzorgende Somatiek in ontvangst mogen nemen. Gisterenavond heb ik gezellig, en lekker (vegetarisch), gedineerd bij de Driehoek in Lichtenvoorde. Vandaag dus maar even extra bewegen. De auto parkeerde ik in Gorssel naast de kerk, aan de overzijde nam ik de bus naar Epse. Ik ben รฉรฉn halte eerder uitgestapt dan de route aangeeft. Ik wilde namelijk het kunstwerk van Bas Maters uit 1997 zelf eens bekijken. Sommigen zien er dansende nonnen in, anderen vinden het een heuse heksenkring. Hij maakte veel kunstwerken voor publieke ruimten, zoals in Epse, waar je tussendoor kunt lopen en die je aan kunt raken. Juist om ieders fantasie te prikkelen.
Al snel wandelde ik door het Hassinkbos. Kronkelende paadjes worden afgewisseld door de oude nog herkenbare lanenstructuur van het voormalige landgoed. Ik ben niet bewust op zoek gegaan naar de resten van het landhuis en de vroegere kassen. Die liggen van het wandelpad af en worden (helaas) ook niet aangegeven. Het was een vrolijk gekwetter van allerlei vogels. Toen ik de typische roep van de zwarte specht hoorde, had ik hem al snel gevonden. Hij is een stuk groter dan de bonte en groene specht. Helaas, de vogel bleek cameraschuw.
Langs rustige zandwegen (met prachtige houten huizen) wandelde ik richting het dorp Joppe. Het buurtschap werd een dorp door de bouw (1866) van de Rooms-katholieke O.L. Vrouw ten Hemelopneming. Het bekendste bouwwerk in Joppe is natuurlijk Huis Joppe. Zonder dit landgoed was de katholieke kerk er waarschijnlijk niet geweest. De toenmalige eigenaar van Huis Joppe, Frans Ernest Alexander, baron van Hรถvell, Heer van โt Joppe, liet deze kerk namelijk bouwen zodat hij niet langer naar Zutphen hoefde voor de kerkgang. Op de begraafplaats naast de kerk (tegenwoordig Rijksmonument) heb ik het monument bezocht voor het ongedoopte kind. Vroeger mochten zij niet worden begraven in gewijde grond, maar achter de heg aan de andere zijde. Ook in Rietmolen is er zoโn monument. Sommige cliรซnten die dit hebben meegemaakt zijn er nog altijd verdrietig over.
Voor ik Huis Joppe in het vizier kreeg, sloeg ik het Kerkepad naar klooster ter Hunnepe in. De naam zegt het al, een wandelpad naar het voormalig klooster net over de Gelderse grens aan de Schipbeek in Deventer (buurt de Kloosterlanden). Het was een rijk klooster met een bezit van zoโn vijftig boerderijen, twee watermolens en een windmolen. Het klooster (1225) werd geleid door nonnen uit de Duitse plaats Hรถnnepel. Dit eerste klooster brandde volledig af in 1253. Het nieuwe Cistercienzer vrouwenklooster (1266) werd in 1578, tijdens Het Beleg van Deventer, geheel verwoest. Het laatste overblijfsel, het poortgebouw van het klooster, werd in 1919 gesloopt. In 1970 werd ook de boerderij gesloopt die direct naast het klooster lag. Alles wat nu nog aan ter Hunnepe herinnert is een kunstwerk dat in 2017 op de plek van het klooster werd geplaatst. Huis Joppe staat er gelukkig nog in volle glorie. Het huis is nog steeds privรฉbezit en dus niet te bezichtigen. Het omliggende landgoed is opengesteld voor wandelaars.
Iets verderop bracht een statige rechte laan me naar de oude theekoepel. Wat ontzettend jammer dat het gebouw zo in verval is geraakt en ook niet wordt beschermd tegen verder teloorgang. Het luik naar de ijskelder is verdwenen waardoor ik de stenen trap kon afdalen voor een kijkje onder de theekoepel. Via slingerende paadjes en meerdere houten bruggetjes wandelde ik over het landgoed dat verderop overging in het natuurgebied van de Gorsselse Heide. Landgoed Huis te Werken valt onder de Natuurschoonwet van 1928 en is daarom verplicht opengesteld voor wandelaars. Ondertussen begon het te miezeren. Ondanks dat genoot ik volop van deze nieuwe etappe. De natuur krijgt weer een beetje kleur. Gele narcissen, paarse krokussen en ook nog de laatste sneeuwklokjes fleuren deze grijze dag een beetje op.
Het laatste stukje van de route liep ik via de Van der Capllenlaan en de Roskamweg. Zo kwam ik langs het vroegere stoomtramstation van Gorssel. De chaletstijl is uniek. Het tramvervoer stopte in april 1945 omdat de Duitsers de brug in Eefde over het Twentekanaal opbliezen. Inmiddels was het vervoer over de weg enorm toegenomen. Daarom werd in 1948 het smalspoor (75cm) verwijderd. Via de Roskamweg kwam ik aan de voorzijde van Museum More. Ik ben hier al eens geweest, toen bezocht ik de tentoonstelling over Bob Ross, de blije televisie-schilder. Zo kwam er ook aan deze etappe een einde. Het was weer genieten!
Klomptgoed 