(hoog) Tijd voor een nieuwe etappe โOntmoet de Achterhoekโ! Najaar 2024 heb ik gewerkt aan mijn eigen (roze) midwinterhoorn. Dat wilde ik altijd nog eens doen. Er ging flink wat tijd in zitten, zo tussen mijn werk in de zorg door. Daarnaast heb ik het handwerken weer opgepakt (haken) en mijn regenachtige herfst en winterdagen daarmee gevuld.
Vrijdag 21 februari 2025 beloofde een prachtige dag te worden. Mijn etappe begon in het buurtschap Veldhoek. Daar waar voetbalclub De Graafschap tot 2005 dagelijks trainde op Sportpark Veldhoek. Renรฉ Hiddink (broer van Guus) was er beheerder. Al snel liep ik op mooie kleine wandelpaadjes. Gezien het vroege uur was het heerlijk rustig en kon ik genieten van de vogels. Ook zij hadden vandaag de lente in hun bol.
Landgoed โt Zand is wellicht beter bekend onder de naam het Hengelse Zand. Normaal zong erover in het nummer โOerend Hardโ. Naar de motorcross op het Hengelse Zand is wel verleden tijd. Van 1946 tot 1989 is er gecrost op โt Zand. Een nieuwe eigenaar trok de toestemming in. In de late middeleeuwen was het natuurgebied gemeenschappelijk eigendom van boeren uit de marke Hattemer. Het was er prachtig wandelen door stukjes bos, over kronkelende zandpaden en langs de akkers. Deze herinrichting werd in 1934 uitgevoerd door Pieter de Fremery, destijds bewoner van het landgoed. Bij golfclub โt Zelle stonden al een aantal mensen op de baan.
Het โGoet te Zelleโ wordt reeds in 1326 vermeld als Gelders leen. De bezitter ervan was Pelgrim van Selle. In de eeuwen hierna zijn er verschillende eigenaren en wordt het landgoed gesplitst in een Groot Zelle en een Klein Zelle. In 1669 verwerft Engelbert Tilman Grothe het Groot Zelle, en twee jaar later ook het Klein Zelle. In 1792 bouwde hij het huidige Huis Zelle. Deze familie Grothe ontwikkelt het Zelle tot een samenhangend landgoed. Het landgoed komt in 1838 in het bezit van de familie Van Dorth tot Medler. In 1840 laten zij Huis Zelle flink verbouwen. De meeste gebouwen op het landgoed zijn benoemd als Rijksmonument. Deze wandeletappe loopt deels gelijk aan het Pieterpad. Ik kwam echter nauwelijks wandelaars tegen.
De Lindense molen stak prachtig af tegen de blauwe lucht. Het naastgelegen rustpunt zag er gezellig uit. Een prachtig pauzeplekje als je deze etappe wandelt. Een kleine intieme theaterzaal (Theater Onder De Molen) maakt deze plek nog specialer! Ons belang, de bijnaam van de molen, is een beltmolen die in 1856 werd gebouwd. In 1986 werd deze overgedragen aan Stichting de Lindesche Molen. Voor de molen staat een mooi informatiebord voorzien van een nostalgische foto. Het buurtschap Linde heeft nog een bijzonder plekje dat ik even heb bekeken. De Kapellebult. De kapel bij Linde (genoemd in 1563) werd in 1743 getekend door Jan de Beyer. Op het informatiebord staat deze tekening, in 1743 nog slechts een ruรฏne.
Op deze plek stond voor de bouw van de kapel waarschijnlijk een heilige linde waar men offerplechtigheden en volksvergaderingen hield. Het gebouw werd na 1743 enigszins hersteld en gebruikt als kapel en school. In 1837 was het wederom in zoโn vervallen toestand dat men het geheel heeft afgebroken. Boven op de heuvel vond ik een gedenksteen waar een gedicht van Staring op staat. Voor deze wandeling had ik niet eerder van het buurtschap Linde gehoord. Wat een rijke historie! Zo waren er vroeger twee kermissen, รฉรฉn in Vorden en รฉรฉn in buurtschap Linde. Die van Linde vond meestal in augustus plaats wanneer de roggeoogst was binnengehaald, een soort oogstfeest dus. Vooraf werd er een mis opgedragen in de kapel op de Kapellebult. Er is zelfs een boek over het buurtschap: โLinde in de draaimรถlleโ.
Ik wandelde zo van het ene mooie landgoed naar het volgende. Prachtig onderhouden door Geldersch Landschap en Kastelen. De Kiefskamp is overigens enige kasteel in Vorden dat niet uit de middeleeuwen stamt, het huidige huis werd gebouwd in 1776. Het huis dankt zijn naam aan de vele kievieten die het prima wonen vonden op het landgoed. In het Achterhoeks dialect noemt men de vogels โkieftenโ. In het stucwerk van de plafonds zijn kievieten verwerkt. Bij het kleine zonovergoten heideveld hield ik even pauze. Ineens was het (inmiddels rond het middaguur) een drukte van wandelaars om me heen. Zelf was ik al bijna bij het eindpunt. Met zicht op de skyline van Kranenburg wandelde ik terug naar het Heiligenbeeldenmuseum. Mooi Achterhoek, wat een intens genieten van deze etappe! En wat heb ik weer veel geleerd over onze mooie Achterhoekse streek.
Klomptgoed 