Mijn laatste doordeweekse vakantiedag kon ik nog mooi een etappe van ‘Ontmoet de Achterhoek’ wandelen. Wederom startte ik in Haarlo, en begaf mezelf richting Beltrum. Zo aan het einde van deze vrijdagochtend vochten de warme zon en de witte wolken om het beste plekje aan de hemel. Het leverde spectaculaire mooie luchten op!
Al snel wandelde ik in Haarlo langs de koepelkerk die ook wel om z’n achtkantige vorm “de Kluntjespot” (dialect voor suikerpot) wordt genoemd. De kerk is op een terp gebouwd (1858) en ligt verscholen achter het groen van statige eiken. Voor de kerk staat een beeld van een boer op klompen. Handen op de rug, pet op. De rustende landbouwer heet het. Ik dacht meteen aan mijn opa. Altijd op klompen, blauwe overal aan en pet op. Hij was het die mij de liefde voor de Achterhoekse streek met de paplepel ingoot.
Via het kerkpad liet ik de Kluntjespot achter me, Landgoed Wolink tegemoet. Die gave boomhut langs het pad viel mij meteen op. Even later kwam de monumentale boerderij ook in zicht. Het bleek onderdeel van Erve Veldink. Even later wandelde ik Landgoed Wolink binnen, een en al genieten! Schitterende frisgroene bospaadjes en lange statig bomenrijen. Ook mijn ogen vielen op het Mariabeeldje in de holle boom. Terwijl ik een foto maakte wandelde een vrouw met haar hond mij tegemoet. Ze lachte en vertelde dat vele wandelaars hier een foto van maken. Ik had hem inderdaad ook al eens voorbij zien komen, zonder de exacte locatie op te zoeken overigens. Ze vertelde dat het beeldje sowieso in 2011, toen zij hier kwam wonen, al in de boom stond. De geschiedenis of betekenis erachter kon ze mij niet vertellen. Het landgoed is een mooi voorbeeld van een typisch Achterhoeks kampenlandschap. Deze ‘kampen’ rond de oude hoeve bestaan uit een kleinschalig mozaïek van hoge akkers, bossen en hoogstamboomgaarden. Op het landgoed Wolink heb je telkens mooie doorkijkjes naar de monumentale boerderij zelf. Er komen meer dan zestig soorten vogels voor, een hoog aantal voor zo’n klein gebied. De oude bomen zijn ideaal om in te nestelen voor de zwarte specht, bosuil en boomklever. Erve Wolink is een karakteristieke boerenhoeve uit 1770. Deze boerderij is een beschermd monument en in bezit van het Gelders Landschap. De boerderij bevat twee zogenaamde endskamers. Iets bijzonders bij sommige Achterhoekse en Twentse boerderijen. Het is een uitgebouwde kamer tegen de voorgevel. Mogelijk werden deze endskamers bij een los hoes gebouwd om althans over één rookvrije kamer te kunnen beschikken. Meestal diende de endskamer als woonruimte voor de ouders die zich uit het boerenbedrijf hadden teruggetrokken, zoals ook bij Erve Wolink het geval is.
Rondom Haarlo staan tal van de door mij zo geliefde oude schuren. Aan oude monumentale boerderijen ook geen gebrek! Sommigen staan leeg, zijn verlaten. Ik passeer zelfs een kanon??, het is er blijkbaar geplaatst door Haarlo’s Belang als boodschap. Welke dat is heb ik nog niet kunnen achterhalen. Dan ineens staat er een nieuwsgierige koe midden op mijn wandelpad, al snel volgen er meer. Heel vermakelijk, ik ben verzot op koeien en meestal net zo nieuwsgierig naar hen als andersom. De ‘Stille weg’ deed zijn naam eer aan, ik kwam niemand tegen.
Langzamerhand wandel ik Beltrum binnen. De voormalige boerderij van de familie Nahuis is mij welbekend. Het werd omgebouwd tot het huidige cultuurhuis Het Noasman. Ik ben fan van hun georganiseerde wandeltochten. De interesse in natuur en het feit hun grond te kunnen behouden heeft de familie Nahuis doen besluiten om de landbouwgrond om te zetten in natuur. Zo is landgoed Het Noasman ontstaan in 2005. De natuur bestaat uit een goed ontwikkeld en afwisselend loofbos, gedeeltelijk moerasgebied, een vijver, een eiland, met gras en rondom een waterpartij. Aan de rand van het water is in 2011/2012 een vleermuiskelder met oeverzwaluwwand aangelegd, en je vind er zelfs een uitkijktoren. Even verderop ontmoet ik dan eindelijk het beroemde rustpunt Tokke Wekke. Het oorspronkelijke huisje stamt uit 1870 en was vermoedelijk een bakhuisje. Daarna diende het onder andere als garage , klushok en kippenhok. In de jaren 60 en 70 was het voornamelijk een ontmoetingsplek voor jongeren waar zelfs ooit een popconcert plaats vond op de platte wagen! De geschiedenis herhaalde zich in 2004 toen de volgende generatie wekelijks bij elkaar kwam om het huisje te renoveren. Vanaf mei 2011 werd het in gebruik genomen als rustpunt. Naar mijn idee het meest unieke rustpunt in de Achterhoek!
Al wandelend over de Beltrumse kerkepaden nader ik het eindpunt van deze etappe. De volgende etappe begint ook weer op deze kerkepaden. Ik kijk er nu al naar uit. Wat maakt Mooi Achterhoek toch schitterende routes! Het bronzen beeld Keer Omme had bekijks en werd gefotografeerd door passerende fietsers. Het toont schildpadden uit de hele wereld, op de borststukken van de schildpadden zijn kusten en eilandengroepen afgebeeld waar ze voorkomen. Dit beeld symboliseert het verglijden van de tijd. De kunstenaar gebruikte daarvoor de fabel van de haas en de schildpad, een van de fabels van Aesopus. Haas en schildpad houden een wedloop. Haas denkt makkelijk te zullen winnen en spant zich totaal niet in. Onderweg doet hij een zelfs een dutje. Als hij wakker wordt, heeft schildpad de finish echter al bereikt. Zo verliest haas de wedstrijd. De moraal van het verhaal is dat hardlopers doodlopers zijn en dat langzaam-maar-zeker-werk tot goede resultaten leidt.
