Na 5 maanden weer een volle etappe van Ontmoet de Achterhoek gewandeld, een klein innerlijk vreugdesprongetje! Mijn lichaam heeft weer kracht en energie genoeg om de langere wandelingen te hervatten.
Deze etappe begon aan de Geldereschweg in Meddo, Gelderland, Netherlands, voor de RK Johannes de Doper kerk. Met zoโn 1500 inwoners is Meddo het grootste buurtschap van Gemeente Winterswijk. De aanduiding buurtschap is eigenlijk niet meer passend. Sinds de bouw van de Johannes de Doperkerk in 1864 groeide Meddo flink en heeft een duidelijke eigen dorpskern. Meddo is dus eigenlijk gewoon een dorp in de Achterhoekse streek. Bijzonder om te lezen dat de wegen in het buitengebied van Meddo pas in 1994 een straatnaam kregen! Daarvoor hadden huizen en boerderijen als adres alleen de letter โD- (iedere kern in Winterswijk had zijn eigen letter), gevolgd door een nummer. De nummering liep dwars door het landschap in een grote boog om de kern heen. De boerderijen met bijv. de adressen D91 en D92 lagen dus wel dicht bij elkaar, maar niet per se aan dezelfde weg.
Zelf ben ik een groot fan van het jaarlijkse Oldtimerfestival in Meddo. Sinds 2000 kwam “alles wat een bulte lawaai maakt” (tractoren, landbouwmachines, personen- en vrachtautoโs, motoren en brommers) van 30 jaar of ouder bij elkaar in het 3e weekend van september. Helaas is de stichting die dit organiseerde opgeheven. Net buiten de dorpskern van Meddo viel mij al meteen een prachtig schuurtje op. โSmidseโ stond er boven het houten deurtje. Voor ik het Zwillbrocker Venn inliep, kwam ik langs een bijzondere grenssteen. Deze steen werd in 2017 geplaatst op initiatief van Heimatverein Vreden en de Werkgroep Meddoโs Verleden, om de geschiedenis van 250 jaar grens tussen Nederland en Duitsland te vieren.
Eenmaal in het Zwillbrocker Venn was het een drukte van wandelaars, wat ongetwijfeld deels te maken had met het feit dat de flamingoโs eerder deze week zijn teruggekeerd naar het gebied. De kokmeeuwen hoorde ik al van verre, er leven er hier zoโn 16.000! De grootste kolonie in heel Duitsland. Dit gebied is ontstaan nadat er turf werd gestoken. Het veengebied, met bos en moeras, valt onder het Europese Natura2000 netwerk. Vanuit de verschillende observatieposten had ik best een goed zicht op de flamingoโs. Ergens op รฉรฉn van de vele bankjes heb ik een vers broodje opgepeuzeld, heerlijk met de winterzon op mijn gezicht. Wat een mooie en bijzonder natuur hebben we toch in de Achterhoek! Dat het de afgelopen tijd veel geregend heeft, was ook hier nog volop zichtbaar. Veel bomen stonden met de wortels onder water.
Net voorbij Haak en Hoek – Eetcafรฉ, Terras, Speeltuin (lekkerste pannenkoeken van de omtrek!) wandelde ik zo het volgende natuurpark in, namelijk de Natuurpark De Leemputten. Voor de steenfabriek van Groenlo (geopend in 1895) werd er in het buurtschap Zwolle leem afgegraven. Enkele jaren later werd er een spoorlijntje aangelegd dat het leem vanuit de Leemputten naar de steenfabriek in Groenlo bracht. De klei in de Leemputten is miocene klei, ongeveer 20 miljoen jaar geleden ontstaan. Lang geleden was hier een zee-milieu, tijdens het afgraven van de Leemputten zijn er namelijk honderden walvisbotten en haaientanden gevonden. In 1975 werd de steenfabriek in Groenlo gesloten. De Leemputten werd terug gegeven aan de natuur. Het spoor werd opgebroken en de rails werden allemaal gebruikt als omheining van het natuurgebied. In 1978 werd de Leemputten onder de naam โNatuurpark de Leemputtenโ opengesteld voor publiek. Sinds 2014 kan je weer waterfietsen huren en vanaf het water genieten van het natuurpark.
Via het Marhulzenpad wandelde ik langzaamaan weer terug richting het busstation van Groenlo. Een mooi en ook bijzonder wandelpad dat zijn naam dankt aan het vroegere kasteel dat hier heeft gestaan. Rondom het kasteel lag tot het midden van de 18e eeuw een gracht en wal. De havezate Marhulsen bestond toen onder andere uit het herenhuis zelf, vier boerderijen met weilanden en boomgaarden, een eenden poel, het recht om te vissen in de rivieren de Berkel en de Slinge, en men was verzekerd van een zitplaats in de kerk van Groenlo. Het herenhuis is in 1786 afgebroken en de bovengrondse resten werden rond 1800 opgeruimd. Rond 1875 werd ook de wijnkelder gedempt. Van het bouwwerk is in het veld niets meer zichtbaar. Naast de plek waar het kasteel ooit stond, staat nog wel de boerenhoeve.
De laatste twee fotoโs maakte ik nabij het station. Het voormalige GOLS-station (Geldersch Overijsselsche Lokaalspoorweg-Maatschappij) is tegenwoordig een woonhuis. In 2017 werd er een stukje spoorweg in ere hersteld en voorzien van oude diesel locomotief om het verleden van het pand meer aandacht te geven. Een paar meter verderop valt de grote foto van schrijver en dichter Willem Wilmink meteen op. Ernaast is het gedicht โEchtpaar in de treinโ afgedrukt als onderdeel van de straatpoรซzie en muurgedichten in Groenlo. De bus stond al paraat, en bracht mij terug naar Lichtenvoorde. Wat een schitterende etappe weer van Mooi Achterhoek! Al wandelend ontdek ik steeds meer van deze streek en eigenlijk is dat toch wel de allermooiste manier. Ik kijk uit naar mijn volgende wandeling door de Achterhoekse streek.
Klomptgoed 